Śniadecki Józef Konstanty (1838—1892), dyrektor teatru.
Ur. prawdopodobnie w Wilnie. Był wnukiem Jędrzeja Śniadeckiego (zob.), synem Józefa Konstantego (1799—1859, zob.) i Antoniny (zob. Śniadecka Antonina), córki Kazimierza Sulistrowskiego (zob.), siostrzenicy Ignacego (zob.) i Mikołaja (1788—1835, zob.) Abramowiczów, siostry Konstancji, zamężnej za Aleksandrem Skirmuntem (zob.). Był bratankiem Zofii (zob. Balińska Zofia), zamężnej za Michałem Balińskim (zob.), i Ludwiki Śniadeckiej (zob.), towarzyszki życia Michała Czajkowskiego (1804—1886, zob.). Miał trzech braci (informacje w biogramie ojca).
Od r. 1859 kierował Ś. (bądź współkierował z bliżej nieznanym księciem Światopełk Mirskim) teatrem w Mińsku Lit. Występujący w «kamienicy żydowskiej» na Wysokim Rynku, był on «licznie uczęszczany, acz repertuar jego nie był zbyt bogaty, ani zbyt wielkie siły artystyczne» (Z. Kowalewska). Zespół składał się z dziewięciu aktorek (m.in. Marii Drozdowskiej, Marii Okońskiej-Krajewskiej, Ludwiki Piotrowskiej i Leokadii Płońskiej) oraz dwunastu aktorów (m.in. Dionizego Feliksiewicza, Józefa Hanusewicza, Aleksandra Krajewskiego, Adama Miłaszewskiego, Władysława Piotrowskiego i śpiewaka Michała Weinerta), a także z ok. trzydziestoosobowej orkiestry, złożonej z uczniów miejscowej szkoły muzycznej. Przedstawienia reżyserował Joachim Lesser. Ś. był sprawnym menadżerem. Oprócz dotacji miejskiej w wysokości 2 tys. rb. (z czego 1200 rb. przeznaczano na czynsz) pozyskiwał fundusze z innych źródeł. Teatr dysponował zestawem kostiumów i podręczną biblioteką, a dekoracje sprowadzono z fabryczki Carla Wilhelma Gropiusa z Berlina. Wzorując się na teatrze wileńskim, wystawił Ś. m.in. dramat historyczny „Mauprat” wg G. Sand w adaptacji Jana Tomasza Seweryna Jasińskiego, dramat „Hrabia de Saint Germain” A. Delacoura i P. Vermonda, komedię ze śpiewami „Pamiętniki szatana” E. Arago oraz komedię „Szklanka wody” A. E. Scribe’a. Spośród sztuk polskich trafiły na scenę m.in. „Zemsta” Aleksandra Fredry, „Kasper Karliński” i „Zofia księżniczka słucka” Władysława Syrokomli oraz sztuki Józefa Korzeniowskiego, wśród nich zapewne „Karpaccy górale” i „Żydzi”. Dn. 12 II 1861 odbyła się prapremiera dwuaktowej opery komicznej „Konkurenci” Michała Łapickiego; «niektóre śpiewy» dopisał Syrokomla, a muzykę skomponował Florian Miładowski. W gronie obywateli mińskich podejmował Ś. w mieście w marcu t.r. Władysława Mickiewicza. Pod koniec t.r. wystawił w swym teatrze pięcioaktowy obrazek „Domy polskie” Konstantego Majeranowskiego, przeznaczając dochód na pogorzelców. Grano także w oryginale sztuki rosyjskie, m.in. „Mądremu biada” A. Gribojedowa, „Rewizora” N. Gogola, „Wesele Kreczyńskiego” A. Suchowo-Kobylina; pokazano też po rosyjsku „Natałkę Połtawkę” I. Kotlarewskiego.
Za dyrekcji Ś-ego scena mińska «doszła do największego rozgłosu». Ś. zapewne na przełomie l. 1861 i 1862 ustąpił z dyrekcji, być może w związku z podjęciem działalności patriotycznej. Teatr prowadził po nim z powodzeniem niejaki Krajewski, lecz ostatecznie już w r. 1862 scena upadła. Ś. wziął udział w powstaniu styczniowym i 15 VII 1863 jako rotmistrz szwadronu walczył w potyczce pod Ostrołęką. Jego dalsze losy nie są znane. Zmarł 22 I 1892 w Homlu, został pochowany w kaplicy grobowej Śniadeckich na cmentarzu w Horodnikach (pow. oszmiański).
Brak informacji o rodzinie Ś-ego.
Dykcjonarz teatrów polskich czynnych od czasów najdawniejszych do roku 1863, W. 1935 s. 49; PSB (Miładowski Florian); Słown. teatru pol. (fot.); Słown. geogr. (Mińsk); — Estreicher K., Teatra w Polsce, Kr. 1992; Miller A., Teatr i muzyka na Litwie 1745—1865, Wil. 1935 s. 219; Romanowski A., Pozytywizm na Litwie. Polskie życie kulturalne na ziemiach litewsko-białorusko-inflanckich w latach 1864—1904, Kr. 2003; Rulikowski M., Teatr polski na Litwie 1784—1906, Wil. 1907 s. 74—5; Simon L., Smorodskij A. P., Minskij teatr i ego prošloe, Minsk 1891; Zienkiewicz T., Polskie życie literackie w Mińsku w XIX i na początku XX wieku, Olsztyn 1997; — Korwin-Milewski H., Siedemdziesiąt lat wspomnień 1855—1925, P. 1930 s. 44—5; Kowalewska Z., Obrazki mińskie 1850—1863, Wil. 1912 s. 83; Mickiewicz W., Pamiętniki 1862—1870, W. 1870; — „Kur. Wil.” 1860 nr 37; „Ziemia” 1927 nr 5; — Informacje Kazimierza Karpicza z Jaszunów.
Red.